συνακτήρας

ο / συνακτήρ, -ῆρος, ΝΑ

νεοελλ.

τεχνολ. (παλαιός όρος) συσσωρευτής, συμπυκνωτής

αρχ.

κοντή περισκελίδα, παντελονάκι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συνάγω + επίθημα -τήρ(ας), πρβλ. κινη-τήρ(ας)].